Plopperdeplop!

Zondag 20 januari 2013. De weersvoorspelling weerhoudt de Stichting Ambulancewens er niet van om de wens van mijn moeder uit te voeren. Mijn moeder heeft COPD en is terminaal. Haar kleinkinderen van 6, 4 en 2 zijn haar lichtpuntjes en met hen en haar kinderen nog een dag genieten is wat ze graag zou willen. Vanwege haar slechte longen moest het een overdekt uitje worden. De snijdende wind en sneeuw zouden haar haar adem alleen nog maar meer benemen. De Stichting Ambulancewens kwam met het idee om naar Plopsa Indoor in Coevorden te gaan. Wat een geweldig idee!

Die bewuste zondag zou het flink gaan sneeuwen. Om 10 uur stonden Jolande en Klaas met de ambulance voor de deur. Iedereen vond het enorm spannend! Na een rit van ruim anderhalf uur werden we begroet door Kabouter Plop. Samen op de foto en mijn moeder genoot van de drie stralende gezichtjes! Zelf kon ze natuurlijk niet in een attractie, maar op de brancard kon ze haar kinderen en kleinkinderen goed in de gaten houden. Jolande hield ondertussen mijn moeder in de gaten en Klaas maakte in totaal 311 foto’s…fantastisch!

Om 3 uur was mijn moeders energie helemaal op. De kinderen mochten nog iets moois van haar uitzoeken in de winkel en toen gingen we weer op de terugweg. Onderweg kwamen we in de sneeuw, maar dat maakte niets meer uit. Wij hadden een fantastische dag gehad! Mijn moeder heeft enorm genoten.

Beer Mario mocht de volgende dag met de oudste twee kinderen mee naar school. Zij hebben daar vol trots hun verhaal verteld.

Wij zijn de Stichting Ambulancewens ongelooflijk dankbaar voor deze nieuwe herinnering.

Fam. Van der Greef

Hij, en wij, hebben er echt van genoten

Beste vrijwilligers van Stichting Ambulance Wens,

Op 12 december jl. kon mijn vader toch nog naar het nieuwe huis van mijn vriend en mij gaan kijken met de wensambulance. Hij vond het heel erg dat hij vanwege zijn ziekte niet mee kon klussen en niet kon gaan kijken. Zijn wens is dankzij jullie toch in vervulling gegaan. Hij, en wij, hebben er echt van genoten. Jullie hadden hem geen groter cadeau kunnen geven. We willen jullie, ook namens mijn vader, heel hartelijk danken voor het mooie werk dat jullie doen! Helaas is mijn vader op 16 december overleden. Het is een fijn idee dat hij nog bij ons thuis is geweest. Als dank hebben we geld voor jullie stichting opgehaald tijdens de avondwake en de crematie. We hopen dat jullie nog heel veel mensen op deze manier kunnen helpen. We weten nu uit ervaring hoe belangrijk dit is.

Met hartelijke groet, J. van der Velden

Heel erg bedankt!!!!

Op Dinsdag 18 December reed de ambulancewens voor de deur op Waalstraat 16 te Enspijk.

Door zus Eefje een wens aangevraagd voor Tinie, die samen met haar man natuurlijk op weg ging naar Texel waar ze vroeger altijd op vakantie naar toe ging.

Na veel plezier in de wensambulance, met chauffeur Han en verpleegkundige Gea, de overtocht naar Texel. Het blije gezicht van onze zus en tevreden blik van mijn zwager te zien deed mij erg goed. Na een lekker kopje koffie op weg naar de vuurtoren waar achteruit gereden werd naar de zee toe met de deuren open. Ze vond het geweldig.

Vervolgens zijn we rond het eiland gereden en vanuit de auto de plekken bekeken waar ze vroeger veel kwamen. Op de terugweg nog een lekker kopje koffie met gebak om de dag af te sluiten.

Het was voor onze zus een bijzondere dag waar ze met dankbaarheid aan terugdenkt. Met dank aan uw stichting en aan de vrijwilligers die dit soort dagen mogelijk maken.

Het vuurwerk boven Middelburg zien

Lieve mensen,

Bedankt dat jullie het mogelijk hebben gemaakt om met Leo en onze vier kinderen oud & nieuw te vieren samen met familie op de boerderij waar Leo geboren is. Vanuit de woonkamer het vuurwerk boven Middelburg zien was Leo's wens. Dat dit mogelijk gemaakt is, geeft Leo een brok positieve energie. Ook de kinderen vonden het heerlijk om er met zijn allen uit te zijn in deze toch moeilijke feestdagen. Dat Jeanne & Leon op de heenweg en Marjanne en ik op de terugweg mee mochten rijden met de wensambulance was ook heel bijzonder. Via een mooie route over Zierikzee terug naar huis was genieten. Fantastisch ook dat Hans en Jan, jullie vrijwilligers, daar zoveel uren op oudejaars- en nieuwjaarsdag in hebben willen steken!

Hartelijk dank van Leo, Kina en onze kinderen Jeanne, Leon, Marjanne & Donnee

De mascotte geeft Marjanne -onze op een na jongste dochter van vijf- veel troost.

Hartelijke groet, Kina Stoffels (echtgenote van Leo Blankers)

Dag met een gouden randje

Geachte mensen van de Ambulancewens, 

Toen mijn zwager begin december hoorde dat hij zo ziek was dat hij niet meer naar huis kon,wisten we dat afscheid nemen van zijn oudste broer( mijn man) niet meer mogelijk was.  De beide broers hadden zich neergelegd bij contact via de telefoon,maar vanuit het hospice,waar mijn zwager Ruud verbleef werd contact gezocht met uw stichting.

Binnen drie dagen werd geregeld dat Ruud vanuit Den Haag naar Friesland kwam. Zondag 23 december werd een dag met een gouden randje.  Vier uur lang hebben de broers herinneringen opgehaald. Het afscheid was emotioneel ,maar het voelde goed en warm. Ook Ruud heeft het zo ervaren, hij belde 's avonds op om te zeggen dat hij een heerlijke dag had gehad. 

Precies een week later is hij overleden.Mijn man kan niet bij de crematie zijn,maar dankzij uw stichting en de geweldige vrijwilligers die hem hier brachten heeft hij op een waardige manier,in alle rust, afscheid kunnen nemen van zijn broer. 

Wij zijn heel erg dankbaar, dat u dat mogelijk heeft gemaakt.

Een hartelijke groet, 

C. Schraagen de Jong

Een hele ervaring op zich!

Beste mensen van de stichting Ambulance Wens,

Vandaag is de wensambulance bij ons in Tilburg geweest. Om 13.30 hebben 2 ontzettend lieve mensen mijn schoonmoeder, Riky, thuis opgehaald. Zij had namelijk de wens om nog een keer met al haar kleinkinderen iets leuks te doen.

Dit hadden wij niet meer met haar kunnen doen omdat ze ernstig ziek is en niet lang meer zal leven helaas. Ze heeft teveel medische zorg nodig en ook comfortabel vervoer kunnen wij haar niet aanbieden.

Ze heeft 9 kleinkinderen, variërend van 1,5 tot 13 jaar. 3 van haar kleinkinderen wonen in Italië, Rome en het komt dus niet heel vaak voor dat ze al haar kleinkinderen tegelijkertijd bij zich heeft. Vandaag waren al haar kinderen + partner en kleinkinderen aanwezig.

De stichting Ambulance Wens heeft Riky naar het Efteling Theater in Kaatsheuvel gebracht. Ons zoontje Olivier mocht mee in de ambulance, dat was al een hele ervaring op zich!

We hebben met z'n allen naar een prachtige musical gekeken. Riky is nu erg moe maar heeft ontzettend genoten van deze dag.

We willen op de eerste plaats de 2 lieve vrijwilligers bedanken. Daarnaast natuurlijk alle donateurs en vrijwilligers die de stichting Ambulance Wens kan laten bestaan. Jullie hebben vast een goed beeld van de vreugde die gebracht wordt. Het komt in me op om te zeggen dat jullie geen idee hebben hoe blij jullie ons gemaakt hebben met deze dag. Door de professionaliteit en de lieve aandacht en warmte hebben we gezien dat jullie dat idee wel hebben!!

Dank jullie wel!!

Familie Schellart

Wat een bijzondere én dubbele dag was dit

In februari van dit jaar kreeg onze vader (68 jaar) een grote hersenbloeding, ondanks zijn doorzettingsvermogen en de revalidatie zat een verbetering er niet meer in. Hij was volledig hulp afhankelijk geworden, woonde in een verpleeghuis in Leeuwarden. Na vele moeilijke maanden waarin hem steeds meer werd ontnomen had hij besloten zo niet verder te willen/kunnen leven. Hij nam het besluit te stoppen met de sondevoeding en zou naar huis komen om te sterven.

Eind oktober was papa met een taxibusje op bezoek geweest bij zijn oudste dochter Veronique. Maar ik en mijn zusje wilden hem ook graag nog een keer bij ons thuis hebben. Papa gaf aan dat zelf ook graag te willen, “regel het maar” zei hij. En dus nam ik contact op met de Stichting Ambulance wens. Het kon allemaal super snel geregeld worden, wat waren we daar blij mee!!! Op dinsdag 20 november was het dan zover..... Wat een bijzondere én dubbele dag was dit: blijdschap omdat het de 3e verjaardag was van zijn jongste kleinkind Thijs en tevens verdrietig omdat het de laatste dag zou zijn dat onze lieve papa en trotse opa Kees bij ons zou zijn. Papa kwam eind van de ochtend samen met zijn dochter Veronique, zijn vrouw Dory en 2 vrijwilligers van stichting Ambulancewens bij ons. Wat straalde hij toen hij ons allemaal zag. Hij genoot zichtbaar van dit mooie moment, we zongen met z’n allen lang zal hij leven voor Thijs en hij at een paar hapjes taart. Hij lachte toen Thijs op zijn cadeau: een kleine motor aan kwam rijden. Vele foto’s werden gemaakt van die o zo belangrijke laatste momenten. Begin van de middag gingen we door naar Desiree en haar gezin in Oldeholtpade. Daar ook blijdschap en verdriet om hem te zien, even nog samen zijn met hun gezin en ook weer vele foto’s maken. Hij was erg moe van dit alles maar hij bleef wakker tot het laatst aan toe.

Halverwege de middag ging hij weer terug naar het verpleeghuis in Leeuwarden met de wensambulance. De dag daarna is hij naar huis gegaan, en daar vond hij rust. Op maandag 26 November hebben we al afscheid van hem moeten nemen. Het heeft ons overvallen zo snel als het ging... Maar we kunnen terug kijken op heel veel mooie herinneringen aan onze geweldige papa/opa en die ontzettend mooie laatste dag bij ons thuis!!!

We zijn jullie daar héél dankbaar voor!

M.v.g. Mariska Halman, Desiree Kramer en Veronique v.d Wal en hun gezinnen.

Onvergetelijke kerst met Dana Winner

Wat kun je iemand die ongeneeslijk ziek (PCP) is nog voor de kerst cadeau geven? Nou daar was ik snel uit; een ambulance wens. Mijn vriendin haar vader is de persoon in kwestie. I.o.m. haar moeder deze wens ingediend. Haar vader zou graag nog 1x een concert van Dana Winner willen bijwonen. Zo gezegd zo gedaan. Wel even spannend geweest of er ook nog kaarten waren voor mijn vriendin, zoontje en voor mij. Voor haar ouders en ambulance personeel was het geregeld.

Uiteindelijk zijn we met 7 personen een heerlijk avondje uit geweest zonder in de portemonnee te tasten. BRAVO!!!! Op donderdag 20 december 2012 was het dan zover. De ambulance heeft dhr. van der Molen (patient) en zijn vrouw opgehaald in het zorghotel te Papendrecht. De kleinzoon wilde ook mee in de ambulance, nou die heeft ook de rit van zijn leven meegekregen. De dochter en ik erachteraan met eigen vervoer richting Steenbergen (NB).

Bij aankomst goed opgevangen en vooraan in de kerk konden wij plaatsnemen dhr. van der Molen werd op de brancard voor de eerste rij bankjes geplaatst. Een echte VIP plaats. Ook de consumpties waren geregeld. Bij binnenkomst eerst koffie met wat chocolaatjes erbij, helaas voor dhr. van der Molen alleen koffie met verdikkingsmiddel erin, want hij kan alleen nog vloeibaar naar binnen krijgen. Verdikkingsmiddel is tegen het verslikken.

Rond 20:00 uur begon het concert…….een echt Kerstconcert. Oh wat heeft dhr, van der Molen genoten. Af en toe hebben we een traantje bij hem moeten wegvegen zo ontroerd was hij.

Na 3 kwartier was er een pauze en toen kwam de klapper…..Dana in een vuurrode avondjurk.Heel de zaal liet horen hoe mooi ze het vonden.

Over het algemeen konden we liedjes meezingen en af en toe was er een gevoelige song. Tranen zijn er rijkelijk gevloeid bij ons, ook i.v.m. het overlijden op 3 oktober van mijn man, die tevens ook een ambulancewens heeft gehad in september j.l.

Na het concert was er nog een ontmoeting met Dana en dhr. van der Molen en zijn we nog met zijn allen op de foto gegaan. Ook heeft ze nog zonder orkest een stukje Westenwind voor hem gezongen.

Hierna terug naar huis. Moe en voldaan en tevens een nasleep van een aantal dagen om de moeheid een beetje te laten afzwakken. Na deze dag wil dhr. van der Molen alleen nog maar de DVD van Dana in concert en de muziek luisteren van haar. Nog lekker nagenieten dus. Een geslaagd cadeau!!!!

Langs deze weg ook de mensen van de ambulance BEDANKT en er is wederom een donatie overgemaakt, zodat er meer mensen een wens kunnen laten vervullen.

Zullen we ?????

Aan Kees Veldboer, Klaas en Harry.

Wat een verhuizing hadden wij afgelopen vrijdag in Dirksland van de tijdelijke hospice naar de geheel vernieuwde hospice !!! Om 10.30 uur was de ambulance voor Ina Apon besteld voor een ritje van zo, n kleine kilometer. Al haar spullen ingeladen en daar waren de mannen, ik had wel een bijzondere ambulance gezien maar er geen acht op geslagen.

Klaas vroeg als eerste of ze nog zin in een tripje had, maar Ina wilde zo snel mogelijk weer in haar bed, wil je dan echt niets zien de zee Bos, wat je maar wilt nee zei ze resoluut, maar Klaas hield vol en vroeg waar ze vroeger gewoond had. In Rotterdam zei Ina maar daar ben ik al heel lang niet meer geweest, o.k. zei Klaas zullen we ????? en Ina ging overstag.

Als eerste door de Waalhaven , die ze maar al te goed kende, naar bleek het kantoor van de Stichting Ambulance Wens, waar Kees ons in de ambulance kwam begroeten en Klaas Ina de Marco-beer overhandigde, haar dag kon toen al niet meer stuk.

Op naar het Feyenoord Stadion, waar vroeger tegenover het Stadion hun touringcarbedrijf States Express gevestigd was,het bedrijf dat de vader van Ina opgericht had en zij later met haar man Jurr Apon voortgezet heeft. Uiteraard waren het Feyenoord fans en ze keek met Jurr vele wedstrijden vanuit vak O, samen met Coen Moulijn op de foto, deze heeft de familie Apon ook goed gekend, alle Feyenoordspelers tankten ook altijd benzine bij ons tankstation en deden dan vaak een “bakkie “in de kantine met de chauffeurs.

Door naar de Oranjeboomstraat, waar de zaak voor de vestiging Stadionweg gesetteld was ,daar hebben we tot half vorige eeuw met plezier gewerkt en gewoond. In de oorlog is dit pand gebombardeerd en na de oorlog weer opgebouwd, door komst van de Willemstunnel zijn we er onteigend. Na dit stukje historie vond Klaas het natuurlijk tijd voor een foto met Ina en de Hef.

Door naar de Boompjes waar we Ina met de Skyline van Rotterdam op de kiek zetten, aan aardige voorbijgangers vroeg Klaas ons met zijn vieren te vereeuwigen. Aan de kade lag een passagiersschip, waarop de gasten vertrekkend voor een Rijnreisje ontvangen werden door de Kerstman. Wat denk je, Klaas roept de Kerstman Naar beneden te komen en ja hoor Ina met de kerstman op de kiek.

Na alle bruggen en tunnels van Rotterdam te hebben gezien en vele lachsalvo´s later is Ina weer naar Dirksland gebracht, waar ze een geweldige ontvangst kreeg in een prachtige ambiance. Een mooiere dag had ze niet kunnen beleven met recht een DAG MET EEN GOUDEN RANDJE.

Kees, Klaas, Harry en Janneke van Calando, Ina en de familie Apon zijn jullie eeuwig dankbaar voor dit mooie werk wat jullie en de vele andere vrijwilligers verrichten.

Droom- vacantie in Beekbergen

Hallo lieve mensen van de ambulance- wens,

Wij willen jullie nogmaals bedanken voor de droom- vacantie in Beekbergen.Alles was een droom,de reis, het prachtige huis,de sneeuw die viel waardoor het wel een sprookjes-wereld leek. We hadden een fantastisch team om voor mijn man te zorgen, en die hebben er voor gezorgd dat we een fijne tijd hebben gehad in het Jan Bos Huis in Beekbergen. Vooral de zaterdag was bijzonder heel veel herinneringen aan vroeger o.a.door naar Henk zijn geboorte plaats te gaan. S,avonds een heerlijk diner en dan het gezellige samenzijn met het team.wat hebben we heerlijk gelachen en gepraat.Dat kunnen ze ons niet meer afnemen. Ik heb gezien dat er al een foto van het huis is geplaats in de sneeuw, goed gedaan Pieter.

Nogmaals hartelijk dank,vooral Kees die ons heeft uitgenodigd voor deze dagen. Verder de lieve groetjes van Henk en Bep Pannekoek aan; Pieter-Hans-Henk en Kees. Wij wensen jullie tevens allemaal HELE FIJNE FEESTDAGEN EN EEN GELUKKIG 2013 WAARIN JULLIE HOPELIJK WEER VEEL WENSEN VAN ZIEKE MENSEN IN VERVULLING KUNNEN LATEN GAAN.

HENK EN BEP PANNEKOEK

Inderdaad haar laatste wens

Langs deze weg wil ik mijn dank uit brengen voor de fantastische wijze waarop uw vrijwilligers de laatste wens van mijn vrouw hebben vervuld, om op 12 december j.l. op het stadhuis van Rotterdam als getuige aanwezig te kunnen zijn bij de huwelijksvoltrekking van onze zoon Paul.

Uw mannen hebben mijn vrouw vervoerd en begeleidt van het Antonius Binnenweg naar het stadhuis en terug. De liefdevolle wijze waarop zij dit gedaan hebben, heeft niet alleen op mij maar bij alle aanwezige grote indruk gemaakt. Het was inderdaad haar laatste wens, want één dag later, op donderdag 13 december, is zij overleden.

Ik ben de mannen intens dankbaar voor wat zij gedaan hebben en zal uw stichting ook graag bij andere aanbevelen.

Met vriendelijke groet,

J.G. van Schaik

Naar Hortus Botanicus in Leiden

Omdat onze broer zijn gezondheid zeer hard achteruit gaat, had het personeel van Antonius IJsselmonde (afdeling 2 rechts) ons gewezen op Stichting Ambulance Wens. Omdat onze broer altijd in tuinen en schooltuinen heeft gewerkt wilde hij graag naar de Hortus Botanicus in Leiden. De afdeling in Antonius heeft dat allemaal geregeld. Op 4 Januari kwamen Daaf en Hannie met de wens ambulance naar het verpleeghuis. Mijn broer op de brancard met een heerlijk warm dekbed over hem heen. Op weg naar Leiden. Wij als familie mochten ook mee in de ambulance zitten.

In Hortus Botanicus hebben we ook nog een gids kunnen regelen die een heleboel over de tuin en de geschiedenis vertelde. Onze broer kon alles goed volgen. Op de brancard werd hij door het hele park gereden door de vrijwilligers en af en toe door een familie lid die ook mee was. We mochten hier en daar wat takjes meenemen en die staan nu als herinnering op zijn kamer.

In het restaurant was het vol dus we gingen weer in de ambulance en werden naar een restaurant langs de weg bij Delft gereden. Daar met de brancard naar binnen en wij allemaal erbij aan een ronde tafel waar we heerlijk genoten hebben van soep en friet. Want dat wilde mijn broer. Hij heeft zitten smullen. Toen werd er gevraagd waar hij nog meer naar toe zou willen. Naar de tuinen waar hij gewerkt heeft DAT zou hij nog willen. Dus weer in de ambulance en terug richting Rotterdam. De poort was open dus we konden zo binnen rijden. En hij werd door Daaf en Hannie uit de brancard gehaald. Met zijn collega’s even emotioneel maar het ging goed.

Daarna weer terug naar Antonius IJsselmonde. We kijken terug op een heerlijke en geweldige dag met de vrijwilligers Daaf en Hannie.

Daarom willen we jullie op deze manier nog eens hartelijk bedanken voor de onvergetelijke dag die jullie ons gegeven hebben.

Petje af voor alle vrijwilligers!!!!!

Nils en Marijke Pim en Selma

Verwenzorg staat nu echt op de kaart !!!!

Enkele weken geleden kregen we bij ons op de afdeling neurologie een prachtig aanbod van de ‘wensambulance’. Er was een plaatsje vrij in een huisje in de bossen van Beekbergen. Dit is een geweldig initiatief vanuit de wensambulance. Zij hebben daar een huisje voor bedlegerige patiënten, die daar heerlijk kunnen genieten van een vakantie samen met hun familie. Ze worden daar 24 uur verzorgd door een gediplomeerd verpleegkundige. Dit is allemaal gratis!

Mevrouw X verbleef bij ons op de verpleegafdeling, had de diagnose Creutzfeld-Jacob* gekregen en ging enorm snel achteruit. Mevrouw glipte ons, artsen en verpleegkundigen, letterlijk door de vingers. Laat staan hoe dit voor de familie is. Gezien het verloop van de ziekte was de prognose nog maar enkele maanden.

Op de verpleegafdeling C7, neurologie, was er op maandag 3 december al vroeg drukte en opgewonden bedrijvigheid. Mevrouw X werd door de verpleegkundigen klaar gemaakt voor een aantal dagen in het vakantiehuis. Niet alleen haar partner, maar het hele gezin en de familie zouden voor een aantal dagen naar de bossen in Beekbergen vertrekken. De familie had, nadat ze de bevestiging hadden ontvangen dat de vakantie door ging, meteen een aantal huisjes gehuurd, zodat ook de kinderen en broers/zussen van mevrouw mee konden. Nog één keer als familie bij elkaar. Ze hebben echt genoten met elkaar!

Het is zo mooi dat deze initiatieven bestaan. Wie weet krijgen we in het ziekenhuis nog wel eens zo’n mooi aanbod. Nou, dan weten we hier wel raad mee! Graag willen we onze collegae op andere verpleegafdelingen attenderen op de website van de wensambulance. Ook in 2013 kunnen er weer mensen naar het vakantiehuis. Weet je een patiënt? Dan kun je hem of haar aanmelden via een intakeformulier op de website.

Daarnaast willen we Lian van Iersel (Verwenzorg) bedanken voor het initiatief dat zij genomen heeft om ons, de verpleegkundigen, van de afdeling neurologie te benaderen, zodat wij dit voor deze mevrouw en haar familie mogelijk hebben kunnen maken.

Mevrouw X is op 21 december jongstleden overleden.

Bo Leijten, verpleegkundige afdeling C7, Neurologie

Gewoon in Bad!!

Vanmiddag om tien over vijf is István overleden.

Léonie was er bij (ikzelf was tien minuten te laat), en het is vredig en rustig verlopen. De laatste twee dagen kreeg hij hoge doses morfine, en uiteindelijk ook een dormicum, want hij vertoonde de Cheyne-Stokes ademhaling, wat duidde op een aanstaand overlijden. Het zal er dus op neerkomen dat hij er zelf weinig tot niets meer van gemerkt heeft, en het is geen lijdensweg geworden.

Nogmaals ongelofelijk veel dank voor het feit dat jullie organisatie in het algemeen, maar jullie beiden in het bijzonder er voor gezorgd hebben dat hij afgelopen zaterdag nog een bad heeft kunnen nemen!

We hebben het beertje onmiddellijk geadopteerd als huisgenoot. Het krijgt een prominente plaats als zéér dierbare herinnering!

Wij/ik zullen de tekst van deze e-mail nog wel aanpassen en hem naar de stichting sturen zodat die op de website geplaatst kan worden, al vind ik het ook een prima idee om deze mail ongewijzigd op de site te zetten, dat laat ik aan jullie over. Laat het maar weten.

Ten slotte: afgelopen zondag hebben we nog een foto van István met zijn Ambulance-wensbeertje gemaakt, en die heb ik bijgevoegd.

Met een enorme bewondering voor jullie allemaal:

Guus van Bronswijk & (een inmiddels gelukkig al hoog en breed slapende) Léonie de Munnik

Een emotionele bijzondere dag

Lieve mensen van de Stichting Ambulancewens,

Wij zijn getrouwd op 21 september 2012. Dankzij de fantastische inzet van jullie stichting is het mogelijk gemaakt dat Rina, de moeder van mijn man, hierbij aanwezig is geweest.

In de zomer van 2009 kreeg zij te horen dat de bij haar geconstateerde darmkanker niet meer te genezen was. Gedurende drie jaar lang heeft ze elke drie weken een chemokuur doorstaan en keihard gevochten. Na het overlijden van haar man in februari 2012 heeft ze haar schouders eronder gezet en was ze vastbesloten er bij te zijn op onze bruiloft. Helaas ging het vanaf juli alleen maar bergafwaarts en was het maar de vraag of ze de bruiloft zou gaan halen. Uiteindelijk besloten we bij jullie een wens in te dienen.

Op 21 september is het dan zover, Ellen van de thuiszorg komt met kleding, make-up en sieraden aan in het Ruwaard van Putten Ziekenhuis, waar zij op dat moment opgenomen is, om ervoor te zorgen dat Rina er zo mooi mogelijk uit zal zien op onze grote dag. Wanneer ze er helemaal op en top uitziet, arriveren de 2 vrijwilligers van jullie stichting. Ze nemen haar in de ambulance mee naar de aanlegsteiger van de watertaxi op het IJsselmondse Hoofd in Rotterdam, want daar zullen wij arriveren.

De aankomst van onze watertaxi is een bijzonder emotioneel moment, de zwaalichten van de ambulance zijn aan om ons welkom te heten en Rina zwaait uitbundig naar ons. Wat zijn we blij om elkaar te zien!

Na een wandeling naar het Koetshuis waarbij we zwaaien naar de ambulance met Rina die ons voorbij rijdt, geniet Rina van de huwelijksvoltrekking en het aansnijden van de bruidstaart buiten op het terras. Ook geniet ze ervan dat veel mensen haar komen feliciteren en even een praatje met haar komen maken. Ze is een trotse moeder en schoonmoeder. Met haar allerlaatste krachten komt ze van de brancard af en kunnen we op de oprijlaan van het Koetshuis prachtige foto's met elkaar maken, een waardevolle herinnering.

Op 17 november is Rina overleden. We missen haar vreselijk, maar zijn heel dankbaar dat ze er op onze trouwdag bij heeft kunnen zijn. Rina heeft er in de 2 maanden daarna die ze nog leefde veel over gesproken en iedereen die op bezoek kwam moest de foto's bewonderen of ze nu wilden of niet.

Bij deze willen we jullie bedanken voor een fantastische dag. We hopen dat jullie in de toekomst nog heel veel wensen mogen vervullen.

Vriendelijk groeten,

Martin en Lijanne Otto

Bedankt!

Op vrijdag 8 december lag Nederland verscholen onder een dik pak sneeuw, de wensambulance trotseerde het barre weer en heeft Rogier richting het land van Bartje in Ees gebracht voor een weekend weg. Tim ging mee voorin in de ambulance en Anne en ik bepakt en bezakt er achter aan in de auto.

De weg ernaar toe was sprookjesachtig met al die sneeuw op de bomen en de weg. Tim vond het ook erg gezellig in de ambulance, lekker kletsen en ook nog cola en M & M s in de koelkast. Een goed voorbeeld dat een ambulance voor de deur niet altijd een verdrietig iets is. Rogier vond het erg fijn dat we op deze manier toch nog even weg konden, even onderweg, even een andere omgeving.

De terugweg op maandag was al even bijzonder. De beer die Rogier kreeg is mee geweest en bij terugkomst stond hij nog weken aan het voeteneind van zijn bed. De beer van papa, die herinnert aan een onvergetelijk weekend welke zonder de wensambulance en de vrijwilligers niet mogelijk geweest zou zijn. De beer van papa heeft nu een nieuwe plek op de kast in de kamer gekregen want Rogier is op 1 januari helaas overleden.

Lieve mensen van de wensambulance, dank jullie wel voor dit voor ons onvergetelijke weekend!

Jessica , Tim & Anne

Op kraamvisite bij je dochter

Lieve mensen van Stichting Ambulance Wens,

Wij willen jullie heel erg graag bedanken voor de mooie dag, die wij 9 januari mochten meemaken. Al een half jaar leefde onze moeder/oma naar het moment toe dat haar derde kleinkind geboren zou worden.

6 Januari was het dan zover, notabene 3 weken te vroeg! Omdat ze opgenomen was in het ziekenhuis kon ze niet naar haar dochter die bevallen was van een dochtertje. Als moeder wil je natuurlijk direct naar je kind en kleinkind toe. Dankzij jullie is dat ook gelukt.

Met alle kinderen en kleinkinderen bij elkaar, hebben wij dit speciale moment meegemaakt. Nogmaals hartelijk dank.

Groeten van mevrouw Berkenbosch, kinderen en kleinkinderen.

De rode neus

Lieve vrijwilligers hier het verslag van ons:

Ik ben Henny franken en heb nu zo ,n 15 jaar tong kanker helaas ben ik nu uitbehandeld, via de buurtzorg in Ypenburg (Yvonne ) ben ik geattendeerd op ambulance wens die het mogelijk maakt ,om een laatste wens te vervullen.

Ik wilde nog heel graag een keertje naar de winter Efteling toe, Yvonne heeft gebeld en de dag daarna werden we gebeld dat het uitje zondag 13-3 plaats kon vinden geweldig.

om 10:30 Werden we opgehaald door Marianne en Hans en ook door Mario De Beer. 12:00 Aankomst winter Efteling, daar wachten nog een verassing een goede vriendin en 2 kinderen en een vriend waren daar ook aanwezig.Als Eerste gingen we door het sprookjes bos heen ze hadden een nieuwe attractie de nieuwe kleren van de keizer . Ik had ook heel wat bekijks maar dat geeft helemaal niet zwaai gewoon terug ,daarna zijn we even wat gaan drinken in een restaurant , het was erg koud dus even opwarmen was wel even lekker. we vervolgde onze weg naar Carnaval Festival een leuke attractie met allemaal landen en niet te vergeten de rode neus.

De kinderen gingen ook in wat attractie ,s draaimolens en in Monsieur Cannibale de pruttelende ketels die heel snel rond draaien. Daarna gingen we naar villa volta dat is een huis wat rond draaide maar dat hebben we niet gedaan hoor, we mochten een film zien hoe de attractie was en wat er binnen gebeurde erg leuk om te zien.

Om 16:00 uur begon de Ravelijn show maar omdat het zand waar de paarden normaal lopen bevroren was kon de echte show niet doorgaan, dus nu was er een gewone vogel show ook leuk om te zien maar minder spectaculair als de gewone Ravelijn show. Daarna weer even voor de inwendige mens gezorgd even wat drinken en eten.

Om 17 uur zijn we naar de attractie droomvlucht gegaan een zweefvlucht door een droomwereld erg mooi, daarna naar Panda Droom een spannend 3D avontuur door de overweldigende natuur van moeder aarde. De kinderen zijn nog even in de bobslee gegaan, en wij hebben even gewacht bij een lekker kampvuur .

Om 19:15 begon de watershow Aquanura ,omdat we nog wat tijd over hadden zijn we nog even naar Fata Morgana gegaan een boottocht door de mysterieuze verboden stad uit sprookjes van 1001 nacht. Vlakbij was het water waar de watershow Aquanura begon een spektakel van water ,licht en vuur en muziek we waren nog net op tijd.

De laatste attractie was de Pagode een vliegende Thaise tempel die naar een hoogte van 45 meter gaat. Alles was donker in de winter Efteling er was een gezellige sfeer alles was verlicht en attractie in winterse sferen en ook kampvuren waar ze rondom zongen echt heel gezellig.

Om 20:00 uur gingen we richting Den Haag het was een geweldige dag om nooit te vergeten ,wel erg koud maar dat geeft niet,

Lieve Marianne en Hans hartstikke bedankt voor deze gezellige dag, we hebben ervan genoten .

Vriendelijke groet,

familie Franken

Wij waren overdonderd

Hierbij doe ik een klein verslag van de laatste wens van mijn echtgenote mevr. Pluymen-Ceulemans, die door uw stichting mogelijk is gemaakt.

Allereerst héél hartelijk dank aan iedereen die voor mijn vrouw en mij deze laatste wens in vervulling heeft doen gaan. Het was een onvergetelijke dag, waar mijn vrouw en ik intens van genoten hebben. Haar ogen straalden weer als vanouds als we op vakantie gingen. Het was genieten en nog eens genieten, alhoewel de reis vermoeid was, was dit de vermoeidheid van de reis dubbel en dwars waard, dit was wat ze wilde, de zee nog eens zien, ruiken en horen.

Wij waren overdonderd toen wij hoorden dat we in het Kurhaus Hotel als overnachting waren ondergebracht . Na een korte stop in Hoek van Holland zijn we via Kijkduin en langs het strand naar het hotel gegaan.

Helaas kreeg mijn vrouw een bloeding waar een arts van de HAP na onderzoek een morfineinjectie heeft toegediend, daarna ging het gelukkig weer beter.

De terugreis is voorspoedig verlopen na thuiskomst is zij door de huisarts doorgestuurd naar SJG ziekenhuis in Weert voor verdere behandeling.

Namens mijn vrouw en ik en mijn kinderen spreek ik onze dank uit voor alle moeite en inzet die jullie stichting voor ons gedaan hebben. Ook een speciale dank aan zr. Marie Timmermans van de nachtzorg die ons attendeerde dat deze mogelijkheid van de laatste wens mogelijk was,zij heeft zich dan ook met hart en ziel ingezet om deze wens mogelijk te maken. Ook gaat onze dank uit naar onze begeleiders Daaf en zijn vrouw Hanny , die ons heel goed verzorgd en veilig heen en terug hebben gebracht, en met raad en daad hebben bijgestaan.

Ik hoop dan ook dat de stichting nog veel mensen in hun laatste levensfase een onvergetelijke wens kan vervullen . 

Tot slot nogmaals heel, heel hartelijk dank voor alles wat jullie hebben gedaan.

Vriendelijke groet,

Fam. Pluijmen en kinderen

Echt haar allerlaatste wens

Beste mensen van Stichting Ambulance Wens,

Afgelopen dinsdag, 15 januari 2013, hebben jullie het mogelijk gemaakt om de laatste wens van mama in vervulling te laten gaan. Ze wilde nog 1 keer zo graag naar haar huis.

Om 10.30 uur kwamen jullie haar ophalen in het ziekenhuis waar ze op die dag al 6 weken lag. Peter, mijn broer, en ik zijn toen samen met mama naar haar huis gegaan waar ze 55 jaar heel gelukkig geleefd heeft samen met papa. Wat heeft ze nog genoten van de tijd die ze nog door mocht brengen, dankzij de inzet van jullie, in haar huis. Ze heeft midden in de woonkamer mogen liggen. Het heeft haar alle kracht gekost want ze was na terugkomst in het ziekenhuis moe, erg moe maar, het was het een geweldige ervaring.

Dat het echt haar allerlaatste wens was, is de volgende dag helaas de harde waarheid geworden. Mama is op 16 januari om 13.48 uur overleden in Hospice Bethlehem in Nijmegen.

Wat zullen wij mama missen. Ik mis mijn lieve mama heel erg en het doet pijn, heel veel pijn. Wij waren samen 4 handen op 1 buik.

Mede namens mama willen wij jullie heel hartelijk bedanken voor deze geweldige ervaring want deze laatste ervaring neemt niemand ons ooit nog af. Jullie verrichten prachtig werk.

Hele lieve groetjes van,

Mama, Peter en Monique Monique Delsink-Gijsbers

Mijn moeders verjaardag thuis

Hierbij een verslag en en dankjewel voor mijn moeders laatste verjaardag thuis.

Mijn moeder mevr. Maartje Meijer-Rijnbrand was op 19 dec. j.l. jarig en werd 85 jaar. Ze lag in een verzorgingshuis in Sommelsdijk omdat ze moest revalideren van een gebroken heup, maar uit het bijbehorende bloedonderzoek werd er acute leukemie geconstateerd.

Daar ze al flink verzwakt was omdat ze eerder ook al een longembolie gehad had, werd er besloten om een lichte chemotherapie te gaan geven. Daar ze tot 8 nov. j.l.nog altijd alles in haar huis zelf deed vond ze het zo erg dat ze niet thuis haar verjaardag kon vieren ben ik gaan vragen en zoeken naar een oplossing. Toen ik in het ziekenhuis op de gang dit tegen een familielid vertelde werd ik op mijn schouder getikt door een lieve verpleegster die zei dat ze de oplossing had. Ik kreeg toen de folder van jullie en heb een dag later gemaild, en 2 dagen later werd ik opgebeld dat mijn aanvraag werd gehonoreerd.In een woord SUPER.

Op 19 dec. 2012 om 10.00uur werd mijn moeder opgehaald door Rob Jansen en Coby Frens die haar naar haar geliefde boerderijtje in Ouddorp brachten waar ze al 65 jaar had gewoond en haar daar in een rolstoel gezet en heeft ze een hele dag heel erg genoten van haar visite die allemaal kwamen om haar te feliciteren met haar verjaardag en te vertellen dat ze zo verrast waren dat ze naar huis kom komen voor het feest. Rob en Coby zijn ook de hele dag erbij geweest en ze moesten voor mijn moeder overal bijblijven en kon ze vertellen hoe fijn deze mensen voor haar bezig waren.

Om 19.30 gaf ze aan dat ze terug wilde," want om 20.00 gaan de mensen van de afdeling in de huiskamer en kopje koffie doen en dan moet ik ze een cupcakeje geven die mijn kleindochters hier speciaal voor hebben gemaakt".Dus werd de terugtocht aanvaard en was ze om 20.00 uur weer terug en kon mijn dochter de caketjes uitdelen en kon mijn moeder met een grote glimlach op haar mond vertellen hoe geweldig dat haar verjaardag was geweest en hoe dankbaar ze was aan de mensen die dit mogelijk hadden gemaakt.

De volgende dag was ze nog steeds vol van haar verjaardag thuis. Op vrijdag 21 dec. werd ik opgebeld dat mijn moeder ineens dramatisch hard achteruit ging, ze ging heel veel overgeven en had hele erge diaree. Op 27 dec. zijn we al constant bij mijn moeder aanwezig gebleven omdat ze steeds verder achteruit ging, en op 31 dec.2012 om 12.00 uur is mijn moeder heengegaan.

Ik wil de stichting ambulancewens heel hartelijk bedanken dat ze mijn moeder en mij een onvergetelijke fijne verjaardag hebben gezorgd, speciaal Rob en Coby,moeder zei dat jullie engelen waren.

Piet Jan Meijer.

Thijn vond het een erg leuke film

5 weken geleden hebben we te horen gekregen dat onze zoon Thijn van 8 jaar niet meer beter kon worden. Aangezien hij de laatste weken helemaal bedlegerig was zat er een dagje uit er ook niet meer in, hoewel je nog zo graag allemaal leuke dingen met hem wil doen. Via een lotgenootje hebben we over jullie stichting gehoord en hebben aangegeven dat Thijn nog zo graag een keer naar een voorstelling of film wilde.

Nou het is de film finding Nemo geworden in 3D in Deventer. Thijn vond het een erg leuke film en zijn 3D brilletje stond hem goed.

In de pauze kwamen de lieve mensen van de ambulance naar ons toe om te vertellen dat ze Thijn de rest van de dag ook nog een leuke tijd wilden bezorgen. Dus was het even nadenken van wat doen we nog meer?

Thijn wou nog wel een keer met de veerpont heen en weer bij Olst en daarna even bij opa en oma op bezoek waar hij al maanden niet meer was geweest. Dat was een erg mooi moment en natuurlijk hebben we daar ook even patatjes gegeten (Thijn zelf heeft welgeteld 1 hapje gegeten) .

Daarna door naar de andere oma die ook jarig was. Hierna zat Thijn er echt helemaal doorheen en eenmaal thuis viel hij moe maar voldaan als een blok in slaap.

Thijn, maar ook de rest van ons gezin heeft genoten. En hulde aan Arie en Melissa die ons een leuke dag hebben bezorgd. Helemaal vanuit Rotterdam naar het oosten om Thijn een leuke filmochtend te bezorgen. Hartelijk dank!!

Groetjes van Thijn, Jaron, Laurie, Ferdi en Jorita

Een hele bijzonder ervaring

Mijn laatste wens was om een zonsopkomst te zien. Samen met de Stichting Ambulance Wens hebben we overnacht in Aken, om de volgende ochtend vroeg de zon te zien opkomen. In alle vroegte zijn we naar de Wilhelminatoren in Vaals gereden, om van daaruit (hopelijk) de zon te zien opkomen.

Helaas was het bewolkt en regenachtig, waardoor we de zon niet gezien hebben. Ondanks dat, was het was wel een hele bijzonder ervaring om daar in alle vroegte over de bomen uit te kijken en de rust van de natuur te ervaren.

Op de terugweg zijn we nog even naar Maasmechelen gegaan, omdat ik met mijn vriendin nog heel graag naar een winkel toe wilde gaan.

Ik ben zo verwonderd en dankbaar, dat ik mede door deze fantastische mensen, nog een geweldige en liefdevolle dag met mijn hartsvriendin heb mogen meemaken.

Een dag met een goud randje!

Petra Hochstenbach

Maria Sterre Der Zee

20-11-2012

Nog eenmaal naar “Maria Sterre Der Zee” in Maastricht. Dit was de wens van onze moeder, wat wij niet meer voor mogelijk hielden.

In het “Hospice Zenit” te Venray kregen wij de tip over de ambulancewens. Nadat we ons aangemeld hadden, kregen we de zelfde dag al een telefoontje dat de wens de volgende dag al in vervulling kon gaan. Er mochten zelfs twee kinderen mee om haar te begeleiden.

`s Morgens vroeg kwam er een ambulance uit Rotterdam naar Venray met Patrick en Yolanda, twee geweldige mensen.

De reis naar moeders houvast en troost was zeer emotioneel maar geweldig. Ze kreeg alle tijd, zodat ze haar rust kon vinden. Eenmaal buiten de kerk werd moeder gevraagd, of ze graag nog een keer door haar woonplaats Kessel en langs haar huis wilde rijden. Nou dat dit ook nog voor haar gedaan werd, daar hadden wij geen woorden voor. Overal waar moeder graag naar toe wilde werd gestopt. Zo kon ze nog eenmaal haar buurvrouw begroeten en afscheid van haar nemen. De dames namen rustig de tijd die ze beide koesterden. Ook werd er gestopt bij haar schoondochter om even hallo te zeggen. Toen Yolanda hoorde dat er een van de dochters bij de kapper was liep ze de kapsalon binnen om onze zus en de kapster te halen. In de ambulance konden ze haar knuffelen en feliciteren met het geweldig reiscadeau.

Dit alles hebben we te danken aan mensen met een gouden hart. Kees, Yolanda en Patrick. En dan te bedenken dat deze mensen vrijwilligers zijn.

Kees is directeur en oprichter van “Ambulancewens” Yolanda is wijkverpleegkundige in Arnhem. Patrick is motoragent uit Rotterdam.

Een woord van dank aan jullie gezinnen, want zonder hun steun zou het ook niet lukken. Ook een woord van dank aan alle vrijwilligers, sponsoren en donateurs van de stichting “Ambulancewens”

Bedankt. Mia Verkoelen – Ritzen en kinderen

P.S. Moeder is 22-12-2012 helaas gestorven.

Moe en heerlijk voldaan

Het was een groot succes het bezoek aan mijn oudste vriendin van meer dan 75 jaar lang. Ze verblijft in de Stichtse Hof in Laren waar we opgegroeid zijn en veel hebben gedeeld. Ze verkeert in een ver gevorderd stadium van Altzheimer maar gelukkig herkende ze me nog.

Onze zoon reed met ons mee en met haar kinderen en enkele broers en zussen hebben we een paar gezellige uurtjes gehad. Daarna nog een fijne rit over de Oostvaardersdijk langs de plassen. Ondanks dat het ontzettend grauw en grijs was en het onderscheid tussen lucht en water praktisch niet te zien was had een zekere charme.

15.30 uur waren we weer thuis moe en heerlijk voldaan. Heel veel dank daar voor.

Groetend,

MME Rooijakkers - van den Berg